دهکده شخصی

هنوز صبح نیمه‌ی خرداد 6۸ را خوب به‌یاد دارم، چون مدرسه‌ام تمام شده بود، صبح دیرتر از خواب بیدار شدم، صدای رادیو بلند بود، همه دور میز صبحانه آشپزخانه نشسته بودند، کسی با کسی صحبت نمی‌کرد، رادیو تنها کسی بود که در میان آن سکوت، بلند بلند حرف می‌زد؛ درست یادم نیست خودم فهمیدم یا کسی بهم گفت، برگشتم در تخت، لحاف‌ام را روی سرم کشیدم و های‌های گریه کردم؛ نمی‌دانم تا کی ...

●

●

●

« سیره عملی امام روح‌الله » آس برنامه‌های نیمه خرداد امسال سیمای ضرغامی بود، در بین این همه برنامه‌های رنگی که پرطرف‌دارترین‌شان ورزشی‌است و گفتگوی‌های زنده و تاک‌شوهایی با سوپراستارها، وقتی برای برنامه‌ای وقت و هزینه و فکر خرج می‌شود، مسلما گل می‌کند و چیز نابی از آب در می‌آید. سخنرانی‌هایی از امام که تا بحال نشنیده بودیم ، روایت تاریخی از انقلاب و حوادث‌اش.

برداشت ما هم در این میان، دو نکته بود، گرچه توفیق نداشتم بیش از ۲-۳ قسمت‌اش را ببینم،  امام در اوج انقلاب، یعنی بهمن 57، درست 75 سال داشته است، هفتاد و پنج سال، می‌دانی یعنی چه؟ پس چرا این‌قدر عجله هست که در جوانی به همه چیز برسیم!؟

و دومی پاراگراف آخر، حرف‌های یک ره‌بر، در آخرین سال‌های عمرش، در جلوی یک ملت.

●

●

●

و حالا نسلی داریم که وارد 20سالگی می‌شود، هیچ چیز از امام نمی‌داند، یعنی حتی به‌اندازه آن گریه‌های زیر پتو هم امام را حس نکرده است، عکسی را بالای سر تابلو سیاه‌ کلاس‌های‌شان دیده‌اند، در صفحات کتاب‌های‌شان و مدام در تلویزیونی که نه به آن اعتماد دارند و نه اطمینان، عکسی که می‌گویند روزگاری پدر و مادرانشان او را روح خود می‌دانستند،  ره‌بری که پای حرف‌های دلش در جماران، همه گریه می‌کردند...

این نسل فقط از او شنیده‌اند « نگذارید این انقلاب دست نااهلان بیافتد » ، « ولایت‌فقیه ادامه راه ولایت انبیاست » ، « آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند » و ...

« یک حقیقت همیشه زنده »‌ای که فقط درحد شعار  برای‌شان زنده است.

نسلی که بین موبایل‌های‌شان پیامکی رد و بدل می‌شود که

" Laken intor nabashad ke ma ertehal konim, shoma eshgh o hall

  5rooz ta'til shid o berid shomal peye keyf o hall"

 …Ertehal Day…

نسلی که تحلیل جامعه شناختی‌اش بدین سادگی‌ها نیست، به این راحتی نمی‌توان بالای یک منبر نشست و از اوضاع اسف‌بار جامعه انتقاد کرد، یا پشت میکروفنی سخن‌رانی کرد و تعریف و تمجیدشان را، نمی‌توان گفت مخالف دین‌اند یا ذوب در ولایت، نمی‌توان گفت انقلابی‌اند یا لائیک، مخالف اسلام‌اند یا ج.ا.ا.، با حکومت مشکل دارند یا با خودشان، گم‌شده‌اند یا گم‌شان کرده‌اند...

●

●

●

دغدغه‌ی امروزی حاکمان این است که این 5روز تعطیلی چه تعاملی داشته باشند با هجوم مردم به چالوس و شمال و 2میلیون زائر حرم امام. رسانه ملی برای‌مان فیلم‌های ویژه نیمه خرداد نشان می‌دهد، هتل‌های شهرهای تفریحی از مدت‌ها قبل رزرو شده است، اخبار می‌گوید تمام ایران غرق در سوگ و عزاست، تورها بالاترین قیمت را دارند در این 5روز.

راستی چرا ما این دید را داریم که تعطیلی معادل است با بزرگداشت!

اگر شهادت حضرت زهرا تعطیل نباشد یعنی بی‌احترامی به مقام بانوی دو عالم!؟ تعطیل نبودن 15خرداد و حتی 14امش یعنی بی‌توجهی به نهضت و انقلاب و امام !؟ جدا توقع دارید مردم در این 5روز تعطیلی چه کنند؟ بنشینند پای رسانه‌ای که بعد از 20سال بجای بزرگ‌داشت و تبیین شخصیت ره‌بر کبیر انقلاب، عزا می‌گیرد و سیاه به‌تن می‌کند.

آیا می‌توان ترافیک وحشت‌ناک جاده تهران-چالوس را پنهان کرد؟ یا رزرو ویلاهای چادگان و باغ‌بهادران ما اصفهانی‌ها را؟ کاش یاد می‌گرفتیم برای بزرگ‌داشت لزومی بر عزاداری نیست، می‌توان در شادی‌ها هم حرف زد حتی احتیاج به تعطیلی هم نیست. اما احتیاج به فکر هست...

●

●

●

« ... این هیاهوها که در عالم هست ، این‌ها همیشه بوده است و همیشه هم خواهد بود، لکن آن که باقی است خداست و اعتماد به خدا ... وقتی برای خدا باشد تایید می‌کند. وقتی کار برای خدا باشد، ما چه پیروز بشویم چه نشویم، کارمان برای خداست، ما تکلیف ادا کردیم ... ما می‌دانیم که از عهده شکر خدا نمی‌توانیم به در بیاییم.

من خودم را عرض می‌کنم ؛ من شهادت می‌دهم که خودم تاکنون دو رکعت نماز برای خدا نخوانده‌ام، هرچه بوده برای نفس بوده .

دلیلش هم این است که چنان‌چه جنت و ناری نباشد، آیا ما باز همان‌طور مشغول می‌شویم به دعا یا خیر؟ ... والا برای خدا آن وقت معلوم می‌شود که اگر کلید بهشت و جهنم را به شما بدهند و بگویند که شما مختارید و هیچ‌کس از شما به جهنم نمی‌رود، هیچ‌کس از شما هم از بهشت محروم نیست، آن وقت آیا ما باز قیام می‌کردیم به دفع شهوات؟ قیام می‌کردیم به خواندن نماز؟ این‌ها پیش خود ماست. من خودم می‌دانم که نیست این جور؛ نیستم این طور ... »

سخن‌رانی امام روح‌الله

13 خرداد 66

حسینیه جماران

به‌مناسبت  هفته مجلس

حرف‌های یک ره‌بر

در آخرین سال‌های عمرش

در جلوی یک ملت

واقعا باید فکر کرد

 و برای حال خودمان گریست

اصلش را این‌جا بخوانید : + و +

●

●

●

لطف‌کن ای دوست، از رخ پرده بگشا، ناز کم کن

دل تمنایی زدل‌بر، غیر دیداری ندارد

غزل کامل را این‌جا بخوانید +