شروعش مهم نیست قمری باشد یا شمسی ویاحتی میلادی
وقتی حس‌اش می‌کنی که دارد یک‌سال می‌شود همان‌وقت، وقت‌اش است
حالا روی حساب قمری شده است موقعش و ۱۰-۱۱روز تا شمسی‌اش مانده باشد
تب داشتم
نمی‌دانم چند درجه؛ معلوم هم بود، آن کله کچل با آن آفتاب داغ،
آن دشداشه گشاد با آن باد کولرها که مستقیم می‌خورد بر فرق سر؛
تازه شانس آورده بودم نشکسته بود پوسته‌اش!
شب آخر بود
فردایش را هم داشتیم کامل و حتی تا سحر پس‌فردایش را،
اما گویی آن‌شب، حکم شب ِ کامل ِ آخر را داشت؛ اما مگر می‌گذاشت آن تب و مگر گذاشت
درست در همان چند دقیقه که کنارم بود
بیاد تمام آن تک‌تک ثانیه‌های ۸سالی که با هم بودیم
نمی‌دانم چرا من، بی‌خود و بی‌جهت فکر کردم دیگر تمام شده است!
گویا بخاطر دعایی بود که برای‌اش کرده بودم و شاید او برایم نکرده بود، شاید!
اما از همان روز و همان وقت و همان لحظه
در همان حال تب و همان مکان و خاک شریف
گویا مطمئن شده بودم؛ حالا چه فرق می‌کند تا شهریور طول کشید
تو بگو
اگر هذیان بود و یاوه‌گویی بیمار تب‌دار؛ پس چرا اتفاق افتاد؟
And It Doesn't Seem To Matter
And It Doesn't Seem Right
Cause The Will Has Brought No Fortune
Still I Cry Alone At Night
Don't You Judge Of My Composure
Cause I'm Lying To Myself
باز خدا روح این مایکل را شاد کند که این‌قدر شرف داشت که مرگ‌اش
تیتریک رسانه‌های جهان در طول این یک‌هفته ۱۰روز را عوض کند
تیتر یکی که چندین سال بود منتظرش بودند
و یاران امام برای‌شان انجام داده بودند
