● یک جهان یک دیه‌گو جواد!
آدم فوتبالی باشد و جام‌جهانی برقرار، حرف از توپ و آدم‌های دونده بدنبالش نزند، می‌میرد به خدا. ستاره‌های جام بی‌شک مارادونا، اختاپوس، ساحل‌‌عاج و شیلی بودند و البته کمک‌داورها.
اسپانیا هرچی می‌خواهد باشد، ۷۰۰وخرده‌ای پاس بدهد در یک بازی، تیکی‌تاکی بازی کند و دل‌نشین؛ قهرمان هم بشود (که امشب معلوم می‌شود) چون فابرگاس‌جون را نگذاشت در ترکیب، هیچ‌ارزشی ندارد قهرمانی‌اش در نزد ما، هزارتا از این‌جام‌ها هم بگیرد پشیزی برای ما نمی‌ارزد، اینقدر جام بگیرد تا جام‌دونی‌شان پاره شود؛ همان‌طور که ماردونا به میلی‌تو اعتماد نکرد و با جن‌گولک بازی نتوانست آخرش از پس ژرمن‌های اختاپوسی بربیاید.
به قول یکی، عنایات خدایی بود که سیستم تفکر احمدی‌نژاد-مارادونایی در فوتبال به جایی نرسید وگرنه الان فیقا زرت‌وزرت بخاطر گرما و باران و برف و ... مسابقه‌ها را تعطیل می‌کرد که این بهترین عقوبت به نتیجه رسیدن این تفکر بود!
اما مسلما جام دوهزاروده بود و یک جواد، که با هزارتا گزارش‌گر حرفه‌ای خارجکی هم عوضش نمی‌کنیم، بالاخره جوانان این مملکت همین یک دل‌خوشی را دارند وگرنه به کی گیر بدهند و بخندند!
● دریده‌گویان کپی‌رایت نفهم!
هیچ ربطی ندارد که آنجا بودم؛ ساندیس‌ها را خوردیم و با ماشین هماهنگ شده آمدیم و تحریک‌مان کردند که چه شعاری بدهیم و یواشکی برای‌مان ناهار آوردند یا نه؛ اما رئیسی که انتقاد را برنمی‌تابد و این‌چنین مخالفان خود را دریده‌گو و غوغاسالار می‌خواند باید اندکی به خودش بیاد.
گرچه حرف‌ها و شعارها از مرز ادب و نقد عبور کرده بود اما آقای رئیس هم باید بپذیرد که رفتار و سکناتش در این مقام و صندلی‌ای که برش تکیه زده، تبریک تلفنی‌اش که سرآغاز همه ماجراها بوده و همچنین خیزی که برداشته برای دوره ۱۱م، به این راحتی‌ها قابل لاپوشانی نیست؛ باید بیشتر مراقب این ۴تا جوان بی‌منطق باشد و البته بیشتر نگران عقوبت کردارش!
وسط این هیاهوهای دانشگاه آزاد و افاضات مؤدبانه پسر شهید مطهری، گویا مغفول ماند این بدعت قانون‌گذاری شخصی و قضیه کپی‌رایت؛ با رسیدن به روزهای پایانی ۳۰سالگی شهادت مرتضی مطهری یعنی پایان حق تألیف آثارش و به‌طبعش موارد دیگر؛ یک‌هو فوریت می‌آید مجلس برای اصلاح قانون سال ۱۳۴۸ و آن‌هم فقط یک ماده‌اش که مربوط می‌شود به حقوق مادی پدیدآورنده ؛ باز آقایان اندکی از روی‌شان کم شد و آن تبصره علی‌آقا را که می‌خواست فقط کتاب‌های پدر را استثناء کند حذف کردند اما ماحصل‌اش شد یک انحصار دیگر در فرهنگ؛ حالا نکته جالبش آن‌جاست که طبق فرموده داماد شهید مطهری، این قانون عطف به‌ماسبق نمی‌شود و کتاب‌های جلال و شریعتی و ... عیبی ندارد همه چاپ‌شان بکنند!
البته گویا نباید از این مجلس اصول‌گرا بیش از این هم انتظار داشت
● ● ●
این‌ها را گفتم که بدانید آدم‌ها قبل مردن، کلی حرف دارند برای زدن؛ تازه این‌ها بغیر پست‌های اختصاصی برای سوسن‌خانوم و سوسن کوری، فرشید منافی و رادیو پس‌فرداش، پناهیان‌وطلاومس، نفحات نفت امیرخانی، دموکراسی حضرت زم و ... بود.
وقتی حجم دیتا بالا می‌رود و زمان انتقال پایین، ناچارا سرعت انتقال دیتا می‌رود بالا و ذهن‌هایی که پروسسورشان نمی‌تواند این throughput را تحمل کند، می‌گویند «هذیان می‌گوید قبل مرگ‌اش»
