آیا نام‌ها اعتبار می‌آورند؟
ستاره‌ها همیشه یکه‌تازند، چه در سی‌نما چه تلویزیون حتی در سیاست و البته در فوت‌بال
می‌گویند کالاهای فرهنگی عرضه شده از سوی صنایع فرهنگی جدید در واقع فرهنگ مبتذل و سطحی است که در اختیار مشتریان انبوه قرار می‌گیرد و ضرورت‌های بازار، ابتکار هنری را از بین برده است. ستاره پرستی که ماحصلی جز همزاد پنداری جوانان از ستاره‌های هنری و ورزشی ندارد راه‌کاری‌ست برای ثبات بیشتر نظام‌های کاپیتالیستی.
گمانم قرار بود نظام ما ضدسرمایه‌داری باشد!
●●●
آدم علیه السلام بعد از کشته شدن هابیل، بسیار گریست و به درگاه خداوند شکوه کرد. خداوند به او وعده پسری داد تا جای هابیل را بگیرد. آن‌گاه به او فرزندی عطا کرد که آدم او را شیث نام گذاشت. خداوند به آدم وحی کرد که: «این پسر بخششی است از جانب پروردگارت، پس نام او را «هبة الله» بگذار.» و آدم علیه السلام نیز چنین کرد.
نام دیگر شیث بن آدم، هبة الله است. او فرزند و جانشین حضرت آدم بود. 
« پشت سر سیستم ستاره سازی و ستاره پرستی، فقط حماقت هواخواهان پروپا قرص، بی‌ذوقی نویسندگان سناریو و حیله‌گری تجاری تهیه کنندگان فیلم پنهان نیست؛ اینجا قلب دنیا و عشق دنیا در میان است. نوعی دیگر از پوچی، نوعی دیگر از انسانیت عمیق »
Edgar Morin فیلسوف و جامعه‌شناس فرانسوی
●●●
به نام‌م فکر می‌کنم، به اولین وظیفه پدر و مادر: نام نیکو نهادن بر فرزند
به رسانه فکر می‌کنم، به ماهیت ستاره محوری رسانه
به الگو فکر می‌کنم، به لزوم وجود الگوی دست‌یافتنی برای جوان
چه کسی مقصر است براستی !؟
